Το παιδί μου για τις πανελλήνιες, έφτασε τα όριά του, πως μπορώ να το βοηθήσω;

Αν ένα παιδί που συμμετέχει στις πανελλαδικές φτάνει στα όριά του, πως μπορούμε να το βοηθήσουμε;

Αγαπητή μου μανούλα και καλό μου παιδί:

Οι Πανελλαδικές είναι ένα ταξίδι, με προορισμό την εισαγωγή σε μια σχολή που θα εκπληρώσει το όνειρο του παιδιού. 

Η διαδρομή όμως είναι ένα απαιτητικό ταξίδι σε ακραίες συνθήκες, που το μόνο βέβαιο είναι πως... ΘΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΣΟΥ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ.

Και θα τα ξεπεράσεις!

Έχεις συμπαραστάτες την οικογένεια και όσους σε αγαπούν.

Μάλλον έχεις και έμπειρο οδηγό στη ζούγκλα της ύλης των Πανελληνίων, (τον φροντιστή σου και τους καθηγητές σου). 

Παρ' όλα αυτά το να φτάνεις τα όριά σου, είναι μια πολύ μοναχική στιγμή. 

Ας ξεχωρίσουμε όμως περιπτώσεις που ένα παιδί φτάνει στα όρια.

Αν διαρκώς αναβάλλει, έχει φτάσει στο έσχατο όριο και παραμονεύει το κακό άγχος.

Αν νιώθει πως όσο και να προσπαθεί, δεν θα καταφέρει να πετύχει και παραμονεύει η δραματική ελάττωση της προσπάθειας.

Αν έχει κουραστεί από την υπερπροσπάθεια, είτε ανταμοιβότανε από τους βαθμούς των διαγωνισμάτων είτε όχι, (αυτή είναι η πιο συχνή και συνάμα επικίνδυνη κατάσταση) παραμονεύει η παραίτηση.

Αν μελετάει με λάθος τρόπο,  μη-αποδοτικά και απογοητεύεται από τα αποτελέσματα της προσπάθειας, τότε παραμονεύει η απαραίτητη  διόρθωση του λάθους.. με νέο λάθος!

Και βλέπει ο γονιός ανήμπορος το παιδάκι του να βασανίζεται...

Και βλέπει ο δάσκαλος έναν μαθητή με δυνατότητες να καίγεται...

Και βλέπει το παιδί το βλέμμα τους και καταλαβαίνει...

Πως βγαίνουμε από αυτό το αδιέξοδο;

Για αρχή το ίδιο το παιδί πρέπει να ξεχωρίσει τα πραγματικά γεγονότα από τα φανταστικά. Να αφιερώσει όση ώρα χρειαστεί στο να διατυπώσει με θετικό τρόπο, την αλλαγή που έχει ανάγκη. Χρόνος υπάρχει και είναι αρκετός.

Η φανταστική μανούλα θα πρέπει να πιστέψει στο παιδί περισσότερο από ότι... το ίδιο το παιδί. Σκληρή και Αγάπη μαζί!

Ο δάσκαλος που νοιάζεται για τον μαθητή του, θα πρέπει να σφίξει την καρδιά του και με ενσυναίσθηση να εξασφαλίσει πως ο μαθητής του θα δώσει έναν καλό αγώνα.

Ένας σύμβουλος μπορεί να προσληφθεί σε κάθε περίπτωση και να βοηθήσει το παιδί να βαδίσει πιο γρήγορα και πιο σύντομα στη λύση αυτού του προσωρινού προβλήματος 

Να βοηθήσει τη μαμά, να σηκώσει το βάρος που της αναλογεί.

Να βοηθήσει τον δάσκαλο, να απολαμβάνει τα αποτελέσματα της καλής δουλειάς του, χωρίς να φθείρεται περισσότερο.

Και μια ευχή που άκουσα στο Άγιον Όρος: Όταν φτάνεις τα όρια της αντοχής σου, η Χάρις του Θεού τα επεκτείνει. 

Τότε ανακαλύπτεις πως μπορείς και περισσότερο. Τότε ανακαλύπτεις πως μπορείς και καλύτερα.

Καλό αγώνα παιδιά...

Πανελλαδικές και προβλήματα στο ζευγάρι, όχι στο... βλαστάρι :)

Οι πανελλαδικές είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να βγάλουμε τον χειρότερό μας εαυτό. Όχι τόσο το βλαστάρι, μάλλον το ζευγάρι. 

Φανταστική μου μανούλα, φανταστικέ μου πατερούλη τι λέει αλλάζουμε  ή αλαλάζουμε; 

Αλλάζουμε, αλλά... ζούμε; 

Κάθε δοκιμασία μέσα στην οικογένεια, επηρεάζει όλα τα μέλη της. Όπως τα μόρια ενός μέσου διαδίδουν μια ταλάντωση, τα μέλη μιας οικογένειας αντιδρούν στα ερεθίσματα που ξεκινούν από το παιδί. 

Μόνο που ο καθένας από εμάς έχει τη δική του ιδιοσυχνότητα. Έτσι κάποια μέλη της οικογένειας συντονίζονται και διαδίδουν το ερέθισμα, κάποιο άλλο μέλος μπορεί να απορροφήσει τελείως και να αποσβένει τους κραδασμούς, κάποιο μέλος να τους ενισχύει και κάποιο άλλο να τους αντανακλά τελείως.

Η πραγματικότητα λοιπόν από τη θεωρία μπορεί και να απέχει αρκετά και μοιάζει να ακροβατεί ολόκληρη η οικογένεια μεταξύ τάξης... και χάους.

Σε ένα τόσο δα post, δεν είναι δυνατόν να βρούμε απαντήσεις και να εξαφανίσουμε με μαγικό τρόπο προβλήματα και προβληματισμούς. 

Μπορούμε όμως να δώσουμε ένα μήνυμα: δεν είσαι μόνος/μόνη.

Κάθε κρίση μπορεί να είναι και μια ευκαιρία. Ενώ νομίζαμε πως το "πρόβλημα" ήταν οι πανελλαδικές, βρισκόμαστε να περνάμε μια κρισάρα σαν ζευγάρι, ανεπανάληπτη. 

Εξετάσεις δίνουμε κι εμείς λοιπόν ε; 

Δεν είστε μόνοι. Δεν είστε μόνες. Καθώς ο χρόνος θα λιγοστεύει, κάποια τέτοια προβληματάκια είναι πιθανό να αναζωοπυρωθούν.

Πάρετε την κατάσταση στα χέρια σας. Το πρόγραμμα "one sbar two trygons" αφορά ομαδικές συναντήσεις γονέων, 6 οικογενειών (αυστηρά από 6 ως 12 άτομα λοιπόν)  παιδιών πανελλαδικών. 

Είτε συμμετέχει ο ένας γονέας είτε καλύτερα και οι δύο,  μπορούμε να δουλέψουμε ομαδικά πίνοντας έναν καφέ.

Με αφορμή τις πανελλαδικές λοιπόν, ξανασυστηνόμαστε και αναπτύσσουμε δεξιότητες ώστε να βοηθήσουμε το παιδί μας. 

Μόνο που οι δεξιότητες αυτές (πιστέψτε το!) είναι μια νέα αρχή και για το ζευγάρι.

Τι απομένει; Βρείτε τους άλλους πέντε και το κανονίζουμε. Τι περιμένετε;