Οι πανελλαδικές είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να βγάλουμε τον χειρότερό μας εαυτό. Όχι τόσο το βλαστάρι, μάλλον το ζευγάρι.
Φανταστική μου μανούλα, φανταστικέ μου πατερούλη τι λέει αλλάζουμε ή αλαλάζουμε;
Αλλάζουμε, αλλά... ζούμε;
Κάθε δοκιμασία μέσα στην οικογένεια, επηρεάζει όλα τα μέλη της. Όπως τα μόρια ενός μέσου διαδίδουν μια ταλάντωση, τα μέλη μιας οικογένειας αντιδρούν στα ερεθίσματα που ξεκινούν από το παιδί.
Μόνο που ο καθένας από εμάς έχει τη δική του ιδιοσυχνότητα. Έτσι κάποια μέλη της οικογένειας συντονίζονται και διαδίδουν το ερέθισμα, κάποιο άλλο μέλος μπορεί να απορροφήσει τελείως και να αποσβένει τους κραδασμούς, κάποιο μέλος να τους ενισχύει και κάποιο άλλο να τους αντανακλά τελείως.
Η πραγματικότητα λοιπόν από τη θεωρία μπορεί και να απέχει αρκετά και μοιάζει να ακροβατεί ολόκληρη η οικογένεια μεταξύ τάξης... και χάους.
Σε ένα τόσο δα post, δεν είναι δυνατόν να βρούμε απαντήσεις και να εξαφανίσουμε με μαγικό τρόπο προβλήματα και προβληματισμούς.
Μπορούμε όμως να δώσουμε ένα μήνυμα: δεν είσαι μόνος/μόνη.
Κάθε κρίση μπορεί να είναι και μια ευκαιρία. Ενώ νομίζαμε πως το "πρόβλημα" ήταν οι πανελλαδικές, βρισκόμαστε να περνάμε μια κρισάρα σαν ζευγάρι, ανεπανάληπτη.
Εξετάσεις δίνουμε κι εμείς λοιπόν ε;
Δεν είστε μόνοι. Δεν είστε μόνες. Καθώς ο χρόνος θα λιγοστεύει, κάποια τέτοια προβληματάκια είναι πιθανό να αναζωοπυρωθούν.
Πάρετε την κατάσταση στα χέρια σας. Το πρόγραμμα "one sbar two trygons" αφορά ομαδικές συναντήσεις γονέων, 6 οικογενειών (αυστηρά από 6 ως 12 άτομα λοιπόν) παιδιών πανελλαδικών.
Είτε συμμετέχει ο ένας γονέας είτε καλύτερα και οι δύο, μπορούμε να δουλέψουμε ομαδικά πίνοντας έναν καφέ.
Με αφορμή τις πανελλαδικές λοιπόν, ξανασυστηνόμαστε και αναπτύσσουμε δεξιότητες ώστε να βοηθήσουμε το παιδί μας.
Μόνο που οι δεξιότητες αυτές (πιστέψτε το!) είναι μια νέα αρχή και για το ζευγάρι.
Τι απομένει; Βρείτε τους άλλους πέντε και το κανονίζουμε. Τι περιμένετε;
